1930 – 1960: Άγρια Δύση της γερμανικής εταιρείας ELASTOLINE. Ήμουν κι εγώ ένας από τους καουμπόηδες στη γειτονιά της Σπλάντζιας. Φανταζόμουν ότι φόραγα μπότες, πλατύ καπέλο με άστρο χρυσό και πιστόλια με καψούλια στη μέση, αν και το παντελόνι μου ήταν κοντό και τα παπούτσια μου συχνά είχαν τρύπιες σόλες. Από τον πετροπόλεμο με τους Ινδιάνους της διπλανής γειτονιάς, το Καστέλι, το σημάδι από την πέτρα στο κουρεμένο με την ψιλή μηχανή κεφάλι ξεχώριζε. Σήμερα μου κλείνει το μάτι, σαν τίποτα να μη συνέβη, μόνο η ισοπεδωτική αραίωση του τότε δασώδους τοπίου να υποκλίνεται στις μνήμες του.
900 – 1930: Τα ζεστά χνώτα πάνω στις τζαμαρίες των καταστημάτων με είδη δώρων για παιδιά την περίοδο των Χριστουγέννων, θάμπωναν την εικόνα των παιχνιδιών κάνοντάς τα να μοιάζουν με όνειρο, ενεργοποιώντας τη φαντασία να ταξιδεύει μαζί τους σε ανελέητους, ιδιωτικούς, προσωπικούς παραδείσους. Προσπάθεια αναβίωσης παιδικών σκέψεων. Το αγόρι και το κορίτσι στα δωμάτιά τους παίζουν. Εδώ ξεκινά ο κόσμος τους με πλάνα ελπιδοφόρα, ανώδυνα, γαλήνια. Ο μικρόκοσμός τους γέφυρα για το μέλλον, εκεί όπου οι επιλογές τους θα καθορίσουν τη ζωή τους.
1930: Ναπολέων κοιμώμενος και η κόρη της Ζοζεφίνα με τα παιχνίδια της. (πορσελάνη) 1900 – 1910: Μολυβένιοι αξιωματικοί και ο Ναπολέων της εταιρείας παιχνιδιών VERTUNNI. 1930: Βιβλία: “Les pages de Napoleon” και το παραμύθι “Napoleon”.
1950: Η πρώτη φάση για τους Εύζωνες του Αλέξανδρου Αλεξανδράκη. Πρώτα σκάλιζε τους ήρωες του σε ξύλο, κατόπιν τους χύτευε σε καλούπι από γύψο, στη συνέχεια γέμιζε τα καλούπια με μπρούτζο ή μολύβι και τέλος τους ζωγράφιζε με λαμπερά χρώματα, έτσι όπως τους είχε στην καρδιά του.
1900 – 1910: Πορσελάνινες κούκλες της εταιρείας Armand Marseille.
1940, Ο ταχυδρόμος, Άμαξα ξύλινη με άλογα (ΕLASTOLINE): Ο ταχυδρόμος, ένας μικρός άτλαντας που κουβαλά σχεδόν όλο τον κόσμο, είτε με την τσάντα του, είτε με την άμαξά του.
